به گزارش خبرگزاری فارس از شفت، هلال احمر با همکاری و همت بسیج شفت به صورت موقت یک کانکس جهت سکونت دادن خانواده محروم، آسیب دیده و توان خواه در روستای گنجار شفت فراهم کرد.
به گفته سیاوش غلامی، مدیرعامل جمعیت هلال احمر گیلان قرار است در آینده نزدیک، امکانات رفاهی و ملزومات اولیه زندگی نیز در اختیار این خانواده آسیب دیده قرار بگیرد.
عباس اهرابی، مدیرکل کمیته امداد گیلان نیز پیرو انتشار خبری که در فارس با عنوان «غفلت خفتگان و تنهایی حسن/روایتی تلخ از زندگی به آب رفته خانواده شفتی» منتشر شد، مواردی را مطرح کرده که ذکر آن ها خالی از لطف نیست.
به گفته مدیرکل کمیته امداد گیلان، سرپرست خانواده آسیب دیده گنجاری علاوه بر فقر، از بیماری نیز رنج می برد و علی ای حال مددجوی کمیته امداد امام خمینی(ره) استان گیلان بوده و از خدمات مختلف این نهاد بهره مند است.
آن طور که اهرابی گفته در سال ۱۳۸۹ کمیته امداد اقدام به احداث مسکن برای نامبرده کرد و مراحل اولیه احداث نیز انجام و در همان زمان قیدشده، مرحله اول تسهیلات مسکن مددجویی به نامبرده پرداخت شد اما نامبرده، زمین مذکور به همراه ساختمان در حال احداث (پی ریزی شده) را به یکی از اهالی محل فروخت و شخص خریدار نیز آنجا را به شخص غیربومی در خارج از استان فروختند.
ناگفته نماند صاحب جدید زمین، کانکسی را در اختیار این خانوار اهل گنجار شفت قرارداد تا در آن سکنی گزیند که کانکس مذکور توسط خود ایشان به آتش کشیده شد!
به گفته مدیرکل کمیته امداد گیلان، این نهاد حمایتی از سال ۱۳۹۹ پیگیر اسکان آن ها در یک منطقه دیگر به صورت استیجاری بوده که تاکنون خودداری کرده اما آن ها همچنان اصرار دارند تا مجدداً همان منزل قبلی (که توسط خودشان فروخته شده ) برایشان خریداری شود و با توجه به عدم پذیرش توسط صاحب فعلی، لذا زندگی در همان شرایط سخت را ترجیح می دهند!
البته اهرابی این را هم متذکر شده که با پیگیری ها و رایزنی های صورت گرفته و با مشارکت بنیاد مسکن و خیّرین مقررشده تا نسبت به تهیه زمین و ساخت مسکن برای این خانواده اقدام شود.
حالیه پس از ماه ها بی قراری و بی خانمانی، دست وپنجه نرم کردن این خانواده محروم و مستضعف، امروز خانواده تنهایی در کنار رودخانه گنجار همچون سایر اهالی به صدای شرشر آب گوش می دهند و قرار است زندگی شان رو به بهبودی برود.
فعلاً، هلال احمر و دل سوختگان بسیجی، یار و یاور خانواده تنهایی شده اند اما لازم است خیران و نهاد های حمایتی، بال کرامت و سخاوت خود را بگشایند تا آرامش و آسایش هم یا آن ها هم نشین شود.