به گزارش خبرگزاری فارس از رشت، چندی پیش رهبر انقلاب اسلامی در دیدار با قهرمانان المپیک و پارالمپیک با تأکید بر لزوم رسیدگی به وضعیت قهرمانان ورزشی گفتند: عدالت ورزشی در همه جا، هم ازلحاظ جغرافیایی، هم ازلحاظ نوع ورزش ها یک عدالتی بیش ازآنچه امروز اعمال می شود، بایستی موردتوجه قرار بگیرد.
طبق آمار استان گیلان یکی از فوتبال خیزترین استان های کشور هست که در سالیان نه چندان دور دارای دو تیم در سطح اول فوتبال ایران یعنی لیگ برتر بوده است که با سوء مدیریت هر دو تیم به دسته های پایین تر سقوط کردند ولی همچنان گیلانی ها به عنوان ستون های فوتبال ایران در تیم ملی در حال درخشش هستند.
برای نمونه بر اساس آخرین لیست دعوت شدگان تیم ملی فوتبال ایران گیلان پس از تهران به صورت مشترک با گلستان بیشترین دعوت شدگان به تیم ملی را داشت و در اغلب بازی ها هر سه بازیکن تیم ملی یعنی، علیرضا جهانبخش، سعید عزت اللهی و صادق محرمی به صورت ثابت در تیم ملی برای کشورشان به میدان می روند.
اما با تمام این تفاسیر استان گیلان از داشتن یک استادیوم استاندارد و در شأن ورزش این استان محروم است و این با عدالت ورزشی کاملاً در تضاد است و نیازمند یاری مسئولین است تا گیلان بتواند به جایگاهی مناسب در حد و اندازه استعدادهای این خطه زرخیز برسد.
یک سردار جنگل و یک لشکر در انتظارش
ورزشگاه سردار جنگل به عنوان تنها ورزشگاه مورد تأیید سازمان لیگ فوتبال ایران برای میزبانی گروه های گیلانی از بازی های کشوری از وضعیت نابسمانی برخوردار است.
ورزشگاه سردار جنگل رشت واقع در روستای فلکده، دهستان لاکان، بخش مرکزی شهرستان رشت، در حومه و خارج از محدوده شهری قرار دارد.
این ورزشگاه ۱۵ هزار نفره با چمن مصنوعی بخشی از پروژه نیمه کاره دهکده المپیک رشت است که بااعتباری ۶ میلیارد تومانی در ۱۶ شهریور ۱۳۸۶ با مالکیت وزارت ورزش افتتاح شد.
استادیوم سردار جنگل رشت تنها استادیوم مورد تأیید سازمان لیگ فوتبال ایران جهت برگزاری مسابقات لیگ است ولی یک لشکر تیم هستند که بایستی مسابقاتشان را در این استادیوم فرسوده که نفس های آخرش را می کشد برگزار کنند.
در این فصل تیم ملوان بندرانزلی، شهرداری آستارا، چوکا تالش، سپیدرود رشت، داماش گیلان، بانوان ملوان بندرانزلی، پاس رشت، شهرداری فومن، پیام مقاومت بندرانزلی، پیام مقاومت آستارا و گروه های پایه در لیگ گیلان بایستی در همین استادیوم به مصاف حریفان بروند و با این روند تا انتهای فصل دیگر چیزی از چمن های این استادیوم باقی نخواهند ماند.
عدم مکان یابی صحیح و فاصله زیاد از فرودگاه، بیمارستان، مرکز شهر رشت و…، نبود راه های ارتباطی و حمل ونقل عمومی مناسب، نداشتن امکانات مخابراتی و آب سالم برای آشامیدن ازجمله مشکلات این ورزشگاه برای استاندارسازی طبق آیین نامه های AFC برای برگزاری مسابقات باشگاهی لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا بود که در دو مرحله یک بار برای تأیید نمایندگان کنفدراسیون فوتبال آسیا و بار دیگر در سال ۱۳۹۶ به جهت راه یابی تیم فوتبال سپیدرود رشت به لیگ برتر بازسازی شد.
در سه سال گذشته گویا نه تنها برای نگهداری آن فکری اندیشیده نشده بلکه با واگذاری تنها ورزشگاه استاندارد برای بازی های جام آزادگان نه برای لیگ برتر (جام خلیج فارس) شاهد از بین رفتن تدریجی آخرین سنگر فوتبال گیلان هستیم.
در راستای اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی و واگذاری اماکن ورزشی دولتی به بخش خصوصی و آیین نامه ماده ۸۸ اماکن ورزشی، ادارات کل ورزش و جوانان در استان ها بر اساس مصوبه هیئت دولت اقدام به واگذاری سالن های ورزشی به بخش خصوصی، از طریق مزایده کرده اند که اجرای این قانون موجب محروم سازی هیئت های ورزشی شده و واگذاری ورزشگاه های عضدی و سردار جنگل رشت، پویای ولی تالش، شهدای لنگرود مشکلاتی را برای فوتبال گیلان ایجاد کرده است.
در این آیین نامه (آیین نامه اجرایی ماده (۵) قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۶) صراحتاً آمده که در صورت مازاد بودن اماکن ورزشی، برای مدتی که لازم نیست و از همه مهم تر استفاده از آن توسط دیگری موجب استهلاک غیرمعمول نشود، مجاز است.
البته با توجه به تعدد گروه های درخواست کننده این زمین تاکنون هزینه های بسیاری بابت اجاره بها توسط بخش خصوصی از باشگاه ها کسب شده است که متأسفانه شاهد هیچ گونه تعمیرات و نگهداری در هیچ کدام از بخش های این استادیوم نبوده ایم.
عضدی رشت و تختی انزلی تیشه هایی بر ریشه فوتبال گیلان
قطع به یقین یکی از مؤثرترین عوامل سقوط سپیدرود را می توان منع استفاده از ورزشگاه عضدی رشت قلمداد کرد که به دست متولیان امر تحقق یافت.
ورزشگاهی که در هر مسابقه بیش از ۱۰ هزار نفر را به بطن های خود می کشید به حال خود رها شد تا سپیدرود به ورزشگاه دورافتاده سردار جنگل نقل مکان کند، ورزشگاهی که به دلایل نوع بافت ساخت و موقعیت دور از دسترس، هرگز اتمسفر عضدی را برای سرخ پوشان رشتی تکرار نکرد.
بعد از صعود سپیدرود به لیگ برتر زمزمه هایی مبنی بر اینکه سکو های جلویی ورزشگاه عضدی در آستانه تخریب قرار دارد شنیده شد، از همین رو علی بهارمست سرپرست تیم که در آن زمان سرپرست شهرداری رشت نیز بود با مکاتبه ای که با گروه مهندسین مشاور سفیدرود داشت، مقرر شد تا گروهی از این تیم مهندسی به ورزشگاه عضدی اعزام شوند تا به این مقوله رسیدگی کنند و جالب تر اینکه آن ها بعد از تفحص به این نتیجه رسیدند که این ورزشگاه نیازی به تخریب ندارد و با مبلغی در حدود ۳۳۰ میلیون تومان ترمیم می شود.
روزی که یکی از سختگیرترین مهندسین مشاور گیلان که از طنز تلخ روزگار نامش هم سفیدرود بود نظر به عدم تخریب سکوها و ترمیم آن داد اما فردای صعود، خانه آبا و اجدادی سپیدرود را گروهی بی تدبیر عامدانه یا از روی ناآگاهی بر سرش خراب کردند.
روزی که مهندسین مشاور سفیدرود زمان طراحی را یک ماه و دوره بازسازی را سه ماه به مبلغ ۳۳۰ میلیون تومان اعلام کرد و امروز پنج سال است که عضدی ویران شده و هزینه ساخت همان سکوها را چندین میلیارد تخمین می زنند!
فقط کافی است که این فاجعه مدیریتی را که نامدیران رقم زدند با تدبیری که مدیران استان همسایه در ساخت و ترمیم ورزشگاه وطنی قائم شهر و سروسامان دادن مشکلات مالکیتی این تیم به خرج دادند مقایسه کنید تا دریابیم که چرا سهم گیلان از سطح نخست فوتبال ایران یک هیچ بزرگ است!
اما فقط همین مورد در سطح اول فوتبال گیلان نیست که باعث شده با نبود امکانات حداقلی وضعیت تیم یک شهر در گیلان به سمت نابودی و سقوط کشیده شود، وضعیت استادیوم تختی بندرانزلی هم یک داستان تراژدی به مانند عضدی و سردار جنگل در خود جای داده است، تیم محبوب انزلیچی ها دقیقاً در داستانی مشابه سپیدرود دچار مشکلاتی شد، سکوها و یار دوازدهم از تیمشان جدا شدند تا مانع از صعود تیم اول شهر انزلی به لیگ برتر شوند.
اما داستان وقتی غمگین تر می شود که بدانید این ماجرا برای تیم شهرداری آستارا هم تکرار شده است، تیمی که در فصل گذشته قهرمان نیم فصل لیگ دسته یک فوتبال ایران بود و در تمام یک فصل فقط چند بازی توانست میزبان را در شهر آستارا و استادیوم وحدت آستارا داشته باشد، شاید اگر شرایط حداقلی برای این تیم مهیا بود قطعاً شهرداری آستارا این فصل در بین گروه های لیگ برتری بود.
چوکا تالش، داماش گیلان، شهرداری فومن، پاس گیلان، شهرهای شرق گیلانی آستانه، لاهیجان، لنگرود، رودسر و حتی کلاچای و چابکسر هم وضعیت مشابهی دارند باوجود دارا بودن پتانسیل بالا و استعدادهای فراوان با امکانات سخت افزار حداقلی در حال گذران هستند و قطعاً با فراهم بودن شرایط و امکانات متوسط این استان زرخیز توانایی داشتن 4 تیم در سطح اول فوتبال را دارد.
انتهای پیام/۳۳۸۹